Na ons bezoek aan Great Keppel Island hadden we de afspraak Til dinsdagochtend aan de ferry op te halen om 8u 's morgens! Samen met haar zijn we dan nog 2 dagen via de Tablelands naar het noorden gereden tot zij ons afgezet heeft op het vliegveld in Cairns. Van Cairns naar Darwin, van Darwin naar Singapore, van Singapore naar Londen en van Londen naar Brussel.......... Wie wel eens een lange vliegtocht gemaakt heeft weet dat dit toch (een beetje) afzien is. Maar met het vooruitzicht Karl en Lotte terug te zien wisten we zelfs de douane in Londen te verschalken en onze flessen drank heelhuids mee te krijgen.

NU zijn we weer thuis waar het bakken regent en zelfs hagelt...........

Het helpt om even naar de foto's te kijken: http://gallery.me.com/ginkgo.vof#100323 dan blijft de herinnering beter hangen.......

Ondertussen zijn wel dus al weer even terug in onze koude, grijze en vertrouwde omgeving. Nell is terug naar haar werk en ik ben nog steeds op zoek naar het mijne. Al de foto's staan online, als je er graag commentaar bij krijgt moet je maar eens op bezoek komen of vragen per email stellen.

Bedankt voor het volgen

en misschien komen volgen er nog meer overpeinzingen...

Fraser en Keppel eiland

De vorige dagen zaten we op Fraser en Keppel eiland. Het ene al paradijselijker dan het andere. Fraser was echt buitengewoon mooi en voldeed aan al onze verwachtingen. De reis ernaar toe begon `s morgens vroeg aan de uitgang van de camping, waar we als echte toeristen werden opgehaald. Overtocht met een ferry en dan een tocht in een busachtig voertuig dat meer weg had van een grote Parijs Dakar vrachtwagen dan wat anders. De tocht was een avontuur op zich, echte wegen zijn er onbestaande er is slecht een zandpad vol met gaten, putten en dat in een heuvelachtige omgeving. De bus ging op neer en van lnks naar rechts, maar gelukkig waren er veiligheidsgordels, echt geen luxe!

Na een wandeling door het regenwoud, weer de bus in naar het resort om een hapje te eten om daarna weer over het strand te crossen tegen 80 per uur! De bestemming was een mooie uitstekende rots, Indian head, met een prachtig uitzicht. De dag erna ging de de tot in de puntjes geregelde trip naar 2 prachtige meren: Lake Mckenzie en lake Wabby. Het eerste was zo helder dat je de bodem kon blijven zien tot op 9 meter diepte, het bestond enkel uit regenwater dat in een grote zandkom werd opgevangen. Sprookjesachtig mooi
De namiddag ging naar het meer wabby een groen meer in het midden van hete zandduinen. OPnieuw bijzonder mooi, maar heeeel warm.

Het volgende eiland dat we bezocht hebben, op aanraden van Til, was Great Keppel eiland. Een snorkel paradijs met prachtige koraal weiden (??) en felgekleurde tropische vissen! Opnieuw heuvelachtig en bezaaid met de mooiste hagelwitte zandstranden. Slapen deden we in een koloniaal aandoende tent, met 2 echte bedden erin. Een prachig zicht.

Nu zijn we weer op weg naar Til en daarna naar Cairns om ons vliegtuig te halen.
Foto komen zeker, maar wat later dan verwacht door het langzame internetverkeer...

Terugweg

Dat 'wordt snel vervolgd' is niet helemaal gelukt, door de afwezigheid van een toegang tot het wereldwijde web op de afgelegen plekken die we in de tussen tijd bezocht hebben.
Onze doorkruising van de outback was echt een bijzondere ervaring, ik was nog nooit in zo`n afgelegen en hete plek geweest. Kilometers lang geen kat te zien, enkel een droge prairie en dode kangeroos langs de weg. Krengen liggen er echt met hopen en stinken dat die doen, zelfs door de auto, echt vies! In die outback zijn we in Emerald geweest en in Rubyvale zijn we op zoek geweest naar edelstenen. Heel leuk om te doen, maar geen cent rijker geworden.

Nu een stukje van een tijdje geleden, opgenomen in mn wereldreizigersschriftje:

Sinds deze ochtend 5u schijnt de zon. Het is nu 5u in de namiddag en de zon zakt zeer snel richting, nee niet de zee want die ligt hier in het oosten, maar we zitten wel aan de zee namelijk in Hervey Bay waar we morgen een 2 daagse trip geboekt hebben naar Fraser Island: Witte zandstranden, heldere blauwe meren, een kans om te wandelen, te zwemmen, met 4x4 et eiland rond te crossen. We zijn benieuwd want dit was ook het doel van de tocht naar het zuiden.

Aan het strand zijn ze aan het kite surfen, hetgeen Jans ogen uitsteekt! Hij zou het graag ook eens proberen. Met zijn eigen kite trok hij de aandacht van 2 kleine kinderen en even later 2 dames die hem uit drinken vroegen. Hij weerstond hen manmoedig en haalde aan hier met zijn moeder te zijn.... dat was niet zo erg, die mocht ook wel mee. Maar haastig pakte hij zijn vlieger weer in want die Aussie meiden waren niet echt mooi en hij kon dez verleiding weerstaan.

Vannacht stonden we op een camping waar de vogels en andere dieren NIET sliepen! Een herrie dat die maakten. Er vielen ook takken uit de bomen op de auto, mjn slaapplaats, waardoor dat inslapen ook niet zo mee viel. We hadden die dag meer dan 400 km gereden dus ik was echt wel moe en de nacht daarvoor wakker geschrokken van een onweer in de buurt wat enorme windstoten veroorzaakte. Jan sprong zijn tent uit om gauz wat stormljinen vast te maken, ik voelde de auto op en neer schommelen en dat wil wat zeggen want het is een oude Subaru die dateert nog uit de goede oude tijd toen er nog veel staal in de auto`s verwerkt werd dat merik ik bij `t sturen want er zit geen stuurbekrachtiging op!

Dat was trouwens een visserscamping waar na de begroeting de volgende vraag was wat we gevangen hadden. Als we daar niet mee bezig bleken te zijn werden we prompt oninteressant, zelfs de fles wijn met 2 glazen verdween weer in de caravan.
Wij waren edelstenen gaan delven met een emmer, zeef, bakken water en een pincet om de vangst er uit te vissen. Het leverde een paar blauwe kleine steentjes op maar dus niet het fortuin om de hele familie over te laten komen. helaas...

In the outback

Verder on the road

Genoeg van de regen op weg naar de zon!

En dat hebben we geweten... bloed en bloedheet is het hier! Voor ons zindert het asfalt en links en rechts van ons kilometers droge praire. Dode bomen, dode kangeroos en uitgedroogde Creeks...

Allemaal erg doods, maar prachtig

Gisteren verbleven we in de buurt van Emerald, in de buurt van een stuwmeer Moraboon.

Heerlijk verfrissend na onze tocht door de woestijn. We besloten er een dagje langer te blijven in de hoop onze vakantie nog wat te kunnen verlengen door het vinden van prachtige edelstenen in de stadjes Rubyville en Saphire

prachtige stadsnamen, maar zoals je wel kan raden zijn we niet veel rjiker geworden...

Nog een leuk weetje ondertussen, de nummerplaten jhier in Queensland lijken enorm op onze nummerplaten in Belgie, de nieuwe dan! Erg verwarrend, want ze blijven natuurlijk wel langs de foute kant van de weg rijden. De mensen hier zijn enorm hartelijk en vriendelijk, wel raar is dat ze het groeten overslaan. Het is meteen van " how are ya mate?"

Nu weer terug naar de zee

wordt snel weer vervolgd!

On the road

De laatste drie dagen zijn Nell en ik onderweg op een heuse roadtrip.
De eerste stop was in Alligator creek niet zo ver weg van Townsville, een nationaal park met campingmogelijkheden. Een prachtige plek waar we eerst nog een mooie wandeling hebben gemaakt. Dat het een wildpark was hebben we geweten, de plaatselijke kalkoen in tricolore notabene probeerde er vandoor te gaan met ons brood! De wallabies keken met ratachtige oogjes ons het eten uit de mond... Nog niet half klaar met eten begon het te regenen. De avond begon net als alle andere bijzonder vroeg en aangezien het enige licht dat was van op het toilet zaten we daar maar. In een sanitair blok met een boek op schoot, het moet een gezicht geweest zijn!

De volgende dag weer vroeg op en de auto in. De dag begon nog mooi maar al snel verzamelden dikke grijze wolken zich boven onze auto. Het heeft de rest van de dag geregend...
Het uitzicht was prachtig en veranderde regelmatig, van uitgestrekte sugar cane velden tot steppe en prairie achtige uitzichten. Bijzonder mooi allemaal
Die avond opnieuw opzoek naar een campingplaats in het stadje Airlie beach, een toeristisch hol waar we maar weer snel zijn doorgereden... om daarna weer terug te keren, want niet ver daarna stopte de weg en begon een luchthaven en aanlegstijgers voor uitstapjes naar de Whitsundays eilanden. Net toen we op het cruciale moment van het tent opzetten waren, dat lastige opzetstuk, kwam er weer een hevige stortbui voorbij... resultaat: een drijfnatte tent van binnen van buiten, helemaal doorweekt. Dan maar slapen in een Cabine! Niet goedkoop, maar wel lekker droog, schoon en verlicht!

De dag erna regende het nog steeds en ging de toch verder richting Mackay. Opnieuw suikerrietvelden tot waar het oog kan reiken, wat deze dag niet zo ver was wegens de laaghangende wolken, maar goed! Die avond kwamen we aan in Sarina, het Tienen van Australie! Het stinkt hier vreselijk naar verbrande suiker en half verwerkt suikerriet! Alles plakt hier, de stoelen, het bestek, zelfs de gordijnen... een plek om waar weer snel te verdwijnen.

Vandaag gaat de tocht meer naar het binnenland, we trekken naar Emerald, Sapphire. De weg ernaar toe heet zelfs Diamantina...

tot snel weer

Magnetic adventures

De laatste dagen was het hier weer prachtig weer. Heerlijk warm met een lekkere bries die de hitte draaglijk maakt. Ideaal strandweer dus! Gisteren en eergisteren zijn we gaan snorkelen, eerst wat oefenen en daarna verder het water op. Nell en ik hebben samen prachtige vissen gezien, exotisch blauwe met gele strepen en grijze vissen met een zwarte streep. De blauwe leken op een zeker moment wel 40 cm groot! Maar dat kwam natuurlijk door het optische effect onder water en de duikbril. Toch even schrikken hoor als er zo’n reuze vis opdoemt vanachter een rots!
Het duiken doen we hier trouwens in een stinger suit, want het is hier stinger seizoen vanaf november. Stingers zijn een soort reuze kwallen met lange tentakels die wanneer het warmer wordt komen vertoeven aan de stranden. Een ware plaag natuurlijk voor de badgasten, want het gif is zo sterk dat een beet kan leiden tot directe ademhalingsproblemen! Maar door ons prachtige pak, een soort wetsuit maar dan van dunnere aanspannende stof (echt een prachtig niets verhullend gezicht), zijn we dus beschermd tegen het diers tentakels.

Eergisteren zijn we ook naar een dierenpark geweest hier verder op de weg. Het heet Koala village, maar ze hadden er nog veel meer dieren. Cucketoes, krokodillen, slangen, lizards en ja natuurlijk koala’s... Met elk van die gekke dieren sta ik op de foto! Jawel, Jan met een echte krokodil in zijn handen en wat later met een heuse koala! Dat kan trouwens enkel hier in het Noorden van Australië, omdat het hier zo warm is zijn de koala’s hier niet te dik en mag je ze nog optillen. Aaien, knuffelen of bewegen was uit den boze, want dan kotsten die aardig uitziende knuffeldieren je onder... De opdracht was dus boom spelen, want niemand zit graag onder half verteerde eucalyptusbrij.
Misschien lukt het me om samen met het bijhouden van de blog enkele foto’s online te zetten, kunnen jullie al meegenieten van Jan’s dierenbende...

Naast het dierenpark hebben we ook halfwilde wallabies gevoerd, een prachtig gezicht die kleine broertjes van kangaroos. Ze aten onze appeltjes bijna uit onze hand! Het zijn wel dieven hoor! Een dag later nam een durfal van een wallaby zomaar onze banaan mee! Til zat rustig op het strand en plots nam daar een wallaby zomaar haar banaan weg... Geen enkel respect voor iemands eigendom die Aussie dieren : )

Als avondlijke ontspanning hebben we hier ook nog een prachtig lokaal fenomeen mogen aanschouwen: de paddenrace! Hierbij krijgen de padden na een korte aanprijzing een mooi sjaaltje om en eindigen in een ronde ton in het midden van een cirkel. Het parcours bestaat uit twee concentrische cirkels. Het doel is wedden op de pad die het snelst de buitenste cirkel bereikt, het wedden gebeurt via opbod. Als je mee wil doen moet je dus eerst deelnemen aan een veiling. Het was echt een bijzonder gezicht, die gekke dikke padden, de een al pokdaliger dan de ander. Het leukste was misschien nog wel het aanprijzen en het opbieden wat gebeurde onder leiding van een lokale Aussie met een vlotte tong.

Gisteravond zijn we naar het avondmarktje van de RSL geweest, RSL staat voor Returned Soldiers League. Een veteranenclubhuis dus, dat elke week zijn terrein open stelt voor kraampjes met prullaria, juweeltjes, snoepgoed en lekker eten! Gisteren hebben we bijzonder lekker Indonesisch eten gegeten van een naamgenoot van Nell, een vriendin van Til. Het marktje was niet erg groot en deed denken aan de Engelse marktjes die je kunt zien op Britse misdaad reeksen zoals Midsummer Murders. Een plek waar locals elkaar tegenkomen om met een flesje bier te bespreken wat er deze week weer is gebeurd. Erg grappig fenomeen om mee deel vanuit te mogen maken. Zo kwam er om zes uur ineens een stem uit de luidspreker die ons toesprak om recht te gaan staan... Nell en ik keken een beetje verward naar elkaar en stonden toen maar op omdat iedereen dat deed. Waarna een stem ons nogmaals toesprak en een gedicht voordroeg dat ons moest doen stilstaan aan alle gevallen soldaten. De not Returned Soldiers dus... Toch wel mooi hoor, heel plechtig, een wekelijkse ceremonie om de gruwel van de oorlog niet te vergeten, ‘Lest we forget...’

Maandag verlaten Nell en ik dit paradijselijke eiland om onze reis verder te zetten op het vaste land. Na nog wat opknapwerk aan de auto vertrekken we naar het eerste natuurpark dat we willen gaan bezoeken om daarna verder naar het zuiden te trekken, waar het in tegenstelling tot bij ons, steeds kouder wordt.

Nog een leuk weetje! Het water loopt hier effectief anders door de gootsteen!
En nog een correctie van de vorige keer, de temperatuur is hier boven de dertig graden, maar de door de wind voelt alles koeler aan! En de communicatie middelen zijn hier niet primitiever, maar we zitten hier achter een heuvel verscholen en aan deze kant van het eiland is geen openbare telefoon en in Tils oppashuis is geen vaste telefoon... zo dat is ook weer rechtgezet, want ik kreeg hier al rond m’n oren van de controlecommissie! : )

Tot snel weer...

Magnetic island

Wij zijn hier goed aangekomen bij Til, die ons op het vliegveld zat op te wachten. Nog 300 km met de auto en nog 10 met de boot en we kwamen op het prachtige Magnetic Island!
Til woont erg mooi, met veel bomen en prachtige bloemen in de tuin! De stranden zijn als in boekjes, films ... inclusief wuivende palmbomen en hagelwitte stranden. Zwemmen in het heerlijk warme water van de oceaan is zalig, net zoals het vliegeren in de strakke bries die hier de laatste dagen waait.
Gisteren hebben we geklommen over de rotsblokken naar een andere baai. Wij denken dat we daar alleen zouden zijn, niet dus! Maar toch minder mensen dan op de andere stranden. Denk ook niet dat het hier Blankenberge hier is hoor, veel mensen zijn er een stuk of vier!
Internet en communicatie zijn niet zo eenvoudig, we zitten langs de foute kant van het eiland dus met de telefoon bellen is niet mogelijk. Raar genoeg kunnen onze Belgische kaartjes wel berichten versturen... Ook geen interentkabel aan die kant van het eiland... Verwacht de komende dagen dus niet direct nieuwe verhalen. Jammer, maar alles is hier op een vreende manier toch een beetje primitief.
Nog een een grappig feitje: gisteren keken Nell en ik naar een natuur docu. Kwam er de mededeling: pas op aboriginal people, de komende docu bevat stemmen en beelden van mensen die overleden zijn... voor ons een rare medeling natuurlijk.
Het is hier natuurlijk ook prachtig weer: een aangename 31 graden met een frisse bries, niet te warm en niet te koud dus, ook de vochtigheid valt voorlopig goed mee. Ideaal vakantie weer dus.
Tot over een paar dagen.